Mapa II Rzeczypospolitej

Rodzinne miasto Rejew­skiego było stolicą wywiadu

W związku z nasila­jącym się zagro­żeniem dla odrodzonej państwo­wości w latach 30. ubiegłego wieku zrodziła się potrzeba wzmoc­nienia wywiadu i kontr­wy­wiadu na odcinku niemieckim. Ekspo­zytury w Wolnym Mieście Gdańsku oraz w Poznaniu, pomimo niewąt­pliwych sukcesów, przeżywały trudności. W Gdańsku niemiecki kontr­wywiad stopniowo osaczał polską placówkę, a praca we wrogim środo­wisku stawała się coraz bardziej ryzykowna. W Poznaniu działania wywiadu zostały nagle spara­li­żowane przez tragiczną śmierć kierownika placówki majora Stani­sława Tatary. W akcje opera­cyjne wkradł się zamęt, a kilku oficerów odeszło ze służby. Szef Oddziału II Sztabu Głównego płk Tadeusz Pełczyński zgodził się na przenie­sienie placówki z Gdańska do kraju, a jedno­cześnie zdecy­dowano się na głębszą reorga­ni­zację struktur wywiadu. Utworzono centralny ośrodek wywiadu i kontr­wy­wiadu, odpowie­dzialny za cały obszar Niemiec, a na siedzibę wybrano Bydgoszcz. Ekspo­zytura w tym mieście była konty­nu­atorką placówki poznań­skiej i gdańskiej. Nosiła ona nr 3, tak jak wcześniej jednostka poznańska.

Tadeusz Pełczyński
Tadeusz Pełczyński
Kazimierz Gaca (fot. ze zbiorów Ewy Łapkiewicz)

Placówka rozpo­częła działalność 1 lipca 1930 roku. Jej szefem został mianowany kpt. Jan Żychoń. Bydgoszcz została stolicą polskiego wywiadu. Z miasta nad Brdą pocho­dzili bracia Gacowie, którzy również pracowali w Biurze Szyfrów. Polski wywiad stworzył jedną z najwięk­szych i najlepiej zorga­ni­zo­wanych siatek wywia­dow­czych w ówczesnej Europie. Dzięki brytyjskim funduszom podczas okupacji przeszkolono wielu agentów, którzy działali na całym świecie, również w Japonii, na Filipinach, w Afryce i obu Amerykach, wszędzie, gdzie trzeba było uzyskać infor­macje. Polską specjal­nością było tworzenie siatek wywia­dow­czych tam, gdzie nie działały wywiady alianckie. Mieliśmy swoich agentów również na terytorium III Rzeszy i ZSRR. Infor­macje przekazane Anglikom przez polski wywiad (blisko 80 tys. meldunków) stanowiły prawie połowę infor­macji pozyskanych przez brytyjski wywiad.

Tablica pamiątkowa w Bydgoszczy poświęcona Janowi Żychoniowi
Tablica pamiątkowa w Bydgoszczy poświęcona Janowi Żychoniowi
Marian Rejewski (fot. ze zbiorów Janiny Sylwestrzak)
Marian Rejewski (fot. ze zbiorów Janiny Sylwestrzak)

Major Żychoń kierujący ekspo­zyturą wywiadu w Bydgoszczy zorga­ni­zował akcję pod krypto­nimem „Wózek”, która polegała na syste­ma­tycznej kontroli przesyłek między Berlinem a Koenigs­bergiem w Prusach Wschodnich. Działo się to podczas tranzy­towych przejazdów niemieckich pociągów przez terytorium Polski. Agenci wywiadu włamywali się do wagonów pocztowych, fotogra­fowali tajne dokumenty, prototypy broni, sprzęt wojskowy, a następnie powtórnie plombowali worki i wagony podro­bionymi pieczęciami.

Jan Żychoń był autorem opraco­wania dla Office of Strategic Services, w którym tłumaczył, jak zorga­ni­zować wywiad od zera. Raport ten powstał po podpi­saniu porozu­mienia z płk. Williamem Donovanem w 1941 roku. Amery­kanie wykorzy­stali polskie doświad­czenia, co świadczy o uznaniu dla wiedzy mjr. Żychonia i zaufaniu, jakim go obdarzyli.

Doktor Jan Stanisław Ciecha­nowski, sekretarz polsko-brytyj­skiej komisji histo­rycznej ds. dokumen­tacji działal­ności polskiego wywiadu i jego współ­dzia­łania z brytyjskim wywiadem podczas II wojny światowej, mówi, że nie ma żadnej przesady w stwier­dzeniu, że przed wojną Bydgoszcz była stolicą polskiego wywiadu. W tym czasie miasto było głównym frontem walki wywiadów. To z tego miasta pochodził Marian Rejewski, pogromca Enigmy, tu także działał płk Langenfeld, wielo­letni zastępca szefa ekspo­zytury nr 3, a potem w Anglii szef wywiadu.

Przez lata Brytyj­czycy utrzy­mywali w ścisłej tajemnicy zasługi polskiego wywiadu. Wielką rolę w jej odsło­nięciu odegrały starania Jana Nowaka-Jezio­rań­skiego, a następnie prace histo­ryków komisji polsko-brytyjskiej.

Źródła:

Czarnecka R.: Oddział II Sztabu Głównego (Generalnego) w latach 1921 – 1939. Zarys organi­za­cyjny i przegląd zawar­tości inwen­tarza. Biuletyn Wojskowej Służby Archi­walnej 2006 nr 28, s. 64-105

Jastrzębski W.: Dzieje Ekspo­zytury nr 3 II Oddziału Sztabu Głównego Wojska Polskiego w Poznaniu i Bydgoszczy (1919 – 1939). W: Polski wywiad wojskowy 1918 – 1945 pod redakcją P. Kołakow­skiego i A. Pepłoń­skiego. Toruń 2006

Sawicka H.: Rejewski, Żychoń, bracia Gacowie. Bydgoszcz stolicą polskiego wywiadu. Nasza Historia: Kujawsko-Pomorskie 2014 nr 12, s. 6-9

Bochaczek-Trąbska J.: Z działal­ności Ekspo­zytury nr 3 w Bydgoszczy w latach trzydzie­stych. Akcja „Wózek“. Zeszyty Naukowe WSOWL 2011 nr 4, s. 200-208

image_print
Może zainte­re­sować Cię również:
Bydgoszcz jako ośrodek działań wywia­dow­czych w przededniu i w trakcie II wojny światowej 

22 października 2015 roku w Bibliotece Głównej Uniwer­sytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy odbyła się konfe­rencja czytaj »

Bohate­rowie niewi­dzialnego frontu wojny wywiadowczej 

W 2000 roku została powołana Polsko-Brytyjska Komisja Histo­ryczna do Spraw Dokumen­tacji Działal­ności Polskiego Wywiadu w czytaj »

75. rocznica przeka­zania aliantom przez polski wywiad dokumen­tacji Enigmy 

Przed­sta­wi­ciele służb wywia­dow­czych Polski, Francji, Wielkiej Brytanii i USA spotkali się 3 lipca 2014 roku czytaj »

X,Y,Z: prawdziwa historia złamania szyfru Enigmy 

Pod takim tytułem ukazała się książka Dermota Turinga, bratanka światowej sławy kryptologa Alana Turinga. Autor czytaj »